w mitologii germańskiej: bóg wojny ★★★ eliza: ZEUS: kochliwy małżonek Hery ★★★ ASZUR: asyryjski bóg wojny i słońca ★★★★ kenyas: HADES: brat Zeusa, Posejdona, Demeter, Hestii i Hery ★★★ psergio: ADMETE: w mit. greckiej, kapłanka Hery w Argos ★★★★★ sylwek: APOLLO: syn Zeusa i Leto, przewodnik muz Przepowiedni stało się zadość, Zeus po 10-letniej walce z Kronosem zwyciężył i został panem nieba. Freud w teogonii greckiej odkrywa kolejne kompleksy psychologiczne. Mity te opowiadają o walce boga-ojca i bogów-dzieci o władzę, walka ta jego zdaniem prowadzona jest z powodu seksualnej rywalizacji o Matkę-Ziemię [ 11 ]. Komentarze. 1. Hezjod – obok Homera największy twórca dawnej epiki greckiej. Teogonia (z gr. narodziny bogów) – pochodzenie, rodowód genealogia bogów, którzy wedle mitologii greckiej nie istnieli wiecznie, lecz rodzili się i pojawiali w czasie. Teogonia Hezjoda jest eposem religijnym – obszernym i podniosłym poematem poświęconym więcej o mitologii greckiej. Mitologia rzymska. Mitologia rzymska: Po podbiciu Grecji przez Rzymian przejęli oni kulturę kraju bardziej rozwiniętego, stąd wiele podobieństw w obu mitologiach. Wyobraźnia Rzymian wyczerpywała się na personifikowaniu … więcej o mitologii rzymskiej. Mit – definicja, funkcje, podziały LEDA I ZEUS W MITOLOGII GRECKIEJ Historia Ledy i łabędzia Historie z mitologii greckiej bawiły ludzi przez tysiące lat, a nawet dziś, dzięki zachowanym opowieściom, imiona wielu postaci są nadal dobrze znane. Utwór łączy elementy mitologii antycznej z mitami i wierzeniami celtyckimi. Orfeusz pojawia się też w Boskiej Komedii. Dante umieścił go w limbo, wraz z innymi spiriti magni (Inferno, IV. 139). W roku 1600 Jacapo Peri stworzył operę Euridice, której libretto opiera się na księgach X i XI Metamorfoz Owidiusza. Hera, Iuno, Juno, Junona) – w mitologii greckiej trzecia córka Kronosa i Rei [1], żona Zeusa . Według niektórych źródeł była trzecią małżonką władcy bogów, po Metydzie (Metis) i Temidzie [2]. Hēraklēs, gr. Ἡρακλέης, trl. Hērakléēs, łac. Hercules ), Alkides, Palajmon – w mitologii greckiej jeden z herosów, syn Zeusa i śmiertelniczki Alkmeny. Jego rzymskim odpowiednikiem był Herkules. Znany był z wielkiej siły, waleczności, męstwa, zapaśnictwa i umiejętności wojennych, zwłaszcza celnego strzelania z łuku Mitologia grecka – zbiór mitów przekazywanych przez starożytną grecką tradycję opowieści o bogach i herosach, wyjaśniających miejsce człowieka w świecie, oraz samo funkcjonowanie świata, jego stworzenie i historię. Z mitologii czerpano wiedzę na temat świata i rozwijano na tej podstawie normy etyczne wyznaczające miejsce w mitologii greckiej bóg wojny. Jeden z dwunastu bogów olimpijskich. Był bogiem muzyki, zdrowia, sztuki, wyroczni, wróżb, przewodnikiem Muz. W późniejszych wierzeniach Apollo przejął ScJdzf8. Ajolos, Boreasz, Euros, Notos, Zefir - Grecy dzielili bóstwa wiatrów, według kierunków, na cztery zasadnicze: Boreasz (Akwilon)- północny, gwałtowny, niebezpieczny dla żeglarzy. Notos (Auster)- silny południowy wiejący latem. Euros (Eurus)- wschodni, silny i suchy. Zefir (Favonius)- zachodni, łagodny, zwiastun wiosny. Królem wszystkich wiatrów (i burz) był Ajolos (Eol). Boreasz, Notos i Zefir byli synami Eos i Astrajosa. Euros był synem Uranosa i Gai. Ajolos- Hippotasa. Jego dziećmi byli Atamas, Syzyf i Salmoneus. Dał Odyseuszowi worek, w którym zamknięte były wszystkie wiatry nieprzychylne jego podróży. Zefir wraz z Boreaszem zamieszkiwali w pałacu w Tracji. Zefir był ojcem nieśmiertelnych koni bojowych Achillesa, Ksantosa i Baliosa, które galopowały z prędkością wiatru. W przeciwieństwie do Zefira, Boreasz był z natury gwałtowny i nieokiełznany, zdolny wyrządzać wielkie szkody. Kiedyś Boreasz porwał Orejtyję, księżniczkę ateńską, córkę króla Erechteusa. Napotkawszy ją, gdy tańczyła nad strumieniem Boreasz spowił ją w chmurę i uprowadził do swojej siedziby. Urodziła mu dwóch bliźniaczych synów- Kalaisa i Zetesa. W momencie narodzin chłopcy mieli całkowicie ludzki wygląd, później jednak wyrosły im z ramion złote skrzydła. Córką Boreasza była Chione. Ajter - Eter "Jasne Górne Powietrze". Uosobienie błyszczącego powietrza. Synem Erebu i Nocy, według "Teogonii" jedno z pierwotnych bóstw. Ajter był bóstwem obdarzonym pamięcią. Odgrywał w mitologii podrzędną rolę. Alfejos - syn Okeanosa i Tetydy. Bóg rzeki o tej nazwie. Pewnego razu ośmielił się zakochać w Artemidzie i ścigał ją przez całą Grecję. Ona jednak uciekła do Letrinoj w Elidzie, gdzie wysmarowała sobie i wszystkim nimfom twarze białą gliną, dzięki czemu nie można jej był odróżnić od pozostałych towarzyszek. Alfejos odszedł więc, żegnany szyderczym śmiechem. Mit ten wzorowany jest prawdopodobnie na jego zalotach do Aretuzy, która zamieniła się w źródło, a jego w rzekę. Apollo, Apollon - bóg obrzędów oczyszczających, wróżbiarstwa, wyroczni i muzyki, od VI wieku uważany za boga światła słonecznego. Patron muzyki, piękna, poezji, sztuk i nauk. Apollo Musagetes- przewodnik Muz. Jedno z dwunastu bóstw olimpijskich. Syn Zeusa i Leto, bliźni brat Artemidy. Przedstawiany jako piękny młodzieniec z falistymi, jasnymi włosami, w wieńcu laurowym i z lirą w ręku. Kult Apolla miał zasięg panhelleński. Delfy- siedziba wyroczni Apolla, którą zdobył zabijając smoka Pytona, były od VII wieku głównym ośrodkiem religijnym Greków. Lekarz "schorzeń ciała i duszy". Apollo chronił ludzi przed złem, zwłaszcza przed chorobami, a jednocześnie przypisywano mu zsyłanie zarazy i powodowanie nagłej śmierci. Strzegł trzód przed wilkami i pól przed szkodnikami. Był patronem młodzieży. Główne atrybuty Apolla to wawrzyn, łuk i lira. Święte drzewo: laur. Poświęcono mu: wilka, sarnę, kruka, łabędzia, delfina. Urodzony na wyspie Delos. Chciał pomścić krzywdę matki wyrządzoną przez Herę już w 5 dni po urodzeniu. Mimo iż był najpiękniejszym z bogów nie miał szczęścia w miłości. Z wielu związków miał dzieci: Dorosa (z Ftyją), 10 Korybantów (muza Talia), Orfeusz i Hymen (z Kalliope), Aristajosa (z Kyrene), Iona (z Kreuzą), Asklepiosa (z Koronis). W spisku przeciw Zeusowi Apollo, za karę musiał przybrać ludzką postać i udać się na ziemię, by pomóc w budowaniu Troi. Obrazki: Ares - bóg krwawej wojny i szału wojennego ogarniającego ludzi na polu bitwy. Pochodzenia trackiego, przez Greków uznany za syna Zeusa i Hery. Jeden z bogów olimpijskich, utożsamiany z Marsem. Kłótliwy, okrutny, niemiły bogom i ludziom, a przy tym niezręczny i śmieszny (uwięziony w beczce przez Efialtesa i Otosa- uwolnił go Hermes). Jedynym, który się go ie bał był Hades. Był kochankiem Afrodyty, ojcem Erosa i Harmonii. Z jego romansu z Aglaure przyszła na świat Alkippe. Podczas wojny towarzyszyli mu synowie: Fobos ("Trwoga") iDeimos ("Strach"), Eris, a także Enio i Kery- demony krwi. Był przedstawiany jako urodziwy mężczyzna trzymający tarczę i włócznię/miecz lub w zbroi. Atrybutami Aresa były: zbroja, miecz, włócznia. Jego świętymi zwierzętami - pies, wilk i sęp. Obrazki: Asklepios - "Nieustannie Łagodny". Bóg sztuki lekarskiej, syn Apollona i Koronis, wychowanek Chirona. Ojciec Machaona, Podalejriosa i Hygiei. Legendy odnoście narodzin i śmierci Asklepiosa znane były wszystkim. Gdy Koronis związała się ze śmiertelnikiem, Apollo poprosił Artemidę, aby zesłała na nią śmiertelną chorobę. Gdy podpalono stos pogrzebowy Koronis, Apollo pożałował swego nienarodzonego syna i wyjął go z jej ciała. w ten sposób narodził się Asklepios. Sztuki lekarskiej nauczył się od Chirona. W swej ludzkiej postaci został uśmiercony przez Zeusa gdy swą wiedzę zaczął wykorzystywać, by wskrzeszać zmarłych. Asklepiosa przedstawiano jako dojrzałego, brodatego mężczyznę z wężem owiniętym wokół laski i czarą z płynem leczniczym. Jego atrybutami są: wąż (jako symbol ozdrowienia). Zwierzęciem ofiarnym był kogut. Ośrodki kultu, zakłady lecznicze i szkoły: Epidaur na Peloponezie i wyspa Kos. W Rzymie - Eskulap. Obrazki: Attis - bóstwo wegetacji. Kochanek Afrodyty. Attis został wykastrowany i wykrwawił się na śmierć w dolinie, w której odbywały się obrzędy na cześć Hekate. Zmarł pod Sosną Erigone. Powracał co pół roku na ziemię, symbol zamierania i budzenia się przyrody. Bafyra - bóg rzeki. Chronos - "Czas". Uosobienie czasu przemijającego. Był jednym z pierwotnych bóstw, obecnych na początku stworzenia. Chronos wszystko widzi, ujawnia i wyrównuje. Budowniczy wszystkiego. Według niektórych kosmogonii Chronos był źródłem wszechrzeczy. Dionizos - bóg sił witalnych natury, ekstazy religijnej i wina, związany również z życiem pozagrobowym. Utożsamiany z rzymskim Liberem, Bachusem. Syn Zeusa i Semele (lub: Demeter, Io, Dione, Persefona, Lete). Hera poleciła gigantom rozszarpanie małego Dionizosa jednak Gaja ożywiła chłopca. Bóg ekstazy, wina i winnej latorośli. Opiekun pijaków. Ku jego czci urządzono teatr grecki. Najważniejsze święta to ateńskie Dionizje i rzymskie orgiastyczne bachanalie. Atrybuty Dionizosa to: gałąź winorośli, tyrs, maski tragiczne oraz symbole życiowej witalności. Zwierzęta mu poświęcone to: fallus, byk i kozioł. Przedstawiany był w gronie menad, sylenów i satyrów jako mężczyzna w sile wieku, brodaty, w szatach trackich bądź frygijskich. Nigdy nie zapomniał o swej matce i ofiarował Hadesowi mirt w zamian za uwolnienie jej. Semele uzyskała boskość i przybrała imię Tyone. Jako bóstwo odradzającej się przyrody Dionizos pojawiał się w kulcie Demeter i Persefony (Eleuzynie). Jedną z form jego kultu były ekstatyczne orgie. Ereb - bóg ciemności. Mrok jest jednym z najstarszych bóstw. Wyłonił się wraz z Gają, na samym początku stworzenia, z Chaosu, którego był synem. Ereb odbył stosunek miłosny z Nyks i przez to został ojcem Jasności, Hemery i Hesperyd oraz Momos, Hypnosa, Tanatosa i Ajtera, a także Charona. Eros - "Namiętność Seksualna". Bóg miłości i zakochanych utożsamiany z Amorem (Kupido). U Hezjoda przedstawiany jako jedno z najstarszych bóstw. Według późniejszych wersji był synem Aresa (lub Hermesa, Zeusa) i Afrodyty. Inni mówią, że był synem Irydy i Zefira. Wówczas wyobrażany jako nagi, uskrzydlony chłopiec o złotych włosach, z łukiem i strzałami lub z pochodnią, siejący niepokój w sercach. Był znany jako bóg znajdujący przyjemność w inicjowaniu intryg miłosnych, przeszywający serca bogów i ludzi strzałami namiętności. Eros zakochał się i pojął za żonę śmiertelniczkę- Psyche, która została obdarzona nieśmiertelnością i wieczną młodością. Feb - Febus, z greckiego Phoibos, z łaciny Phoebus. Był pierwotnie bóstwem Słońca. Po utożsamieniu z Apollonem imię Febus stało się epitetem syna Latony. Forkys - Jeden z wielu bóstw morskich. Syn Pontosa i Gai. Mąż Kleto. Forkys był ojcem Forkid czyli: Graj (Dejno, Pemfredo i Enio), a także Gorgon (Stejno, Euriale i Meduzy) oraz Scylli i Echidny. Glaukos - Jedno z bóstw morskich. Posiadał dar wieszczy. Był nieszczęśliwie zakochany w Scylli. Prawdopodobnie Glaukos urodził się jako śmiertelnik i był synem Syzyfa. Później jednak zdobył nieśmiertelność spożywając roślinę wiecznego życia. Obrazki: Hades - "Niewidzialny"? Bóg świata zmarłych, władca podziemi, ponury, surowy i bezlitosny. Syn Kronosa i Rei, brat Zeusa, Posejdona, Hery, Hestii i Demeter, małżonek Persefony. Poza Persefoną Hades zalecał się do nimf Mente i Leuke. Hades był najbardziej znienawidzonym bóstwem wśród bogów olimpijskich. W Rzymie- Pluton. Hades nie miał kultu ani świątyń. Jego drzewem był cyprys, kwiatem- narcyz, zwierzęciem ofiarnym- czarna owca. Hades wyobrażany w długiej szacie z berłem i kluczami w rękach. Pewnego razu chłopi podarowali Hadesowi hełm, który czynił go niewidzialnym, stąd jego imię. Hefajstos - bóg ognia i sztuki kowalskiej oraz złotniczej, opiekun rękodzielników. Jedno z dwunastu bóstw olimpijskich. Brzydki i chromy syn Zeusa i Hery (lub tylko Hery), mąż Afrodyty i Charis, uosabiających piękno. Przedstawiany jako brodaty mężczyzna w czapce i krótkiej szacie z młotem lub obcęgami w rękach. Kulał od czasu gdy Zeus zrzucił go z Olimpu na wyspę Lemnos. Z pracowni Hefajstosa pochodziły: zbroja Achillesa, wóz Heliosa, pioruny Zeusa, strzały Erosa, Pandora i jej puszka i inne. Miał kuźnię na Olimpie lub w głębi Etny. Kiedy był mały Hera wyrzuciła go z Olimpu. Przygarnęła go Tetyda, u której przez dziewięć lat mieszkał i pracował. Gdy Hera dowiedziała się jaki zdolny jest Hefajstos poprosiła, aby wrócił na Olimp, gdzie urządziła mu wspaniałą kuźnię. Utożsamiany z rzymskim Wulkanem. Obrazki: Helios - bóg-Słońce, źródło światła słonecznego i życia. Regulował bieg dni i lat. Świadek wszystkich czynów i mściciel występków. Syn Hyperiona i Thei, brat Selene i Eos. Mąż Okeanidy- Perseis. Ich dzieci to: czarodziejka Kirke z wyspy Ajaja, król Kolchidy Ajetes i Pazyfae- żona Minosa. Drugą żoną była Rode. Ostatnią- Klimene- matka Faetona i Heliad. Jednym z dzieci Heliosa był również Augiasz. Na złotej kwadrydze zaprzężonej w cztery ogniste rumaki przemierzał każdego dnia niebo i zapadał w Oceanie. Tam udawał się na spoczynek do swego pałacu w ogrodzie pełnym drzew rodzących złote jabłka. Czczony głównie na wyspie Rodos. Do jego orszaku należały: Dni, Miesiące, Lata, Godziny, Wieki, Pory Roku. W mitologii rzymskiej utożsamiany był z Solem. Olbrzymi posąg Kolosa Rodyjskiego zaliczany do 7 cudów świata był przedstawieniem tego boga, runął jednak około 226 roku w wyniku trzęsienia ziemi. Hermes - bóg dróg i podróżnych, posłaniec bogów. Towarzyszył zmarłym w ostatniej wędrówce do Hadesu. Najpierw woźny, później sędzia w Hadesie. W młodości wygnany z Olimpu za drobne kradzieże, później wrócił do łask bogów. Godził zwaśnionych laską herolda tzw. Kaduceuszem. Patron wychowania młodzieży męskiej, czczony głównie w gimnazjonach. Syn Zeusa i plejady Mai. Goniec Zeusa. Sprytny, przebiegły i obdarzony licznymi umiejętnościami patron wynalazców, pasterzy i ich stad, kupców, marynarzy, podróżnych, mówców, poetów i złodziei. Wynalazł miarę, wagę, liczby i litery alfabetu. Jego dzieci ze związków to: Abderos, Eresichton (z Dryope), Pan (z Ojnejs). Ze swą miłością, Salmatis, został stopiony w jedność. Przedstawiany zwykle jako piękny młodzieniec w kapeluszu podróżnym w sandałach ze skrzydełkami, z kaduceuszem i z kerykejonem w ręce lub jako "dobrego pasterza" z owieczką na ramionach.. W mitologii rzymskiej- Merkury. Obrazki: Hesperos - syn tytana Atlasa. Bóstwo personifikujące gwiazdę wieczorną. Hymenajos, Hymen - bóg personifikujący pieśń weselną i małżeństwo. Opiekun młodych małżeństw. Syn Apollona i muzy Kalliope. Należał do orszaku Afrodyty i podążał za jej rydwanem u boku Pejto. Był najczęściej przedstawiany jako uskrzydlony młodzieniec z pochodnią i wieńcem lub kwiatami i welonem. Hypnos - bóg snu. Syn Nocy i Ereba, brat bliźniak Tanatosa, ojciec Morfeusza. Uosobienie snu. Hypnos żył w świecie podziemnym, królestwie Hadesa. Wyobrażany był w postaci uskrzydlonego młodzieńca, najczęściej z kwiatem maku w ręce. Przy różnych okazjach Hera zwracała się do Hypnosa z prośbą o uśpienie Zeusa, aby sama mogła przypuścić atak na Heraklesa. Hypnos zwykle wzbraniał się przed wywołaniem gniewu Zeusa, być może dlatego, że raz już omal nie został rażony jego piorunem. Ocaliła go ochrona ze strony Nyks, której potęgę Zeus zawsze respektował. W mitologii rzymskiej nosił imię Somnus. Kronos - "Kruk". Pierwszy boski władca świata, najmłodszy, a zarazem najpotężniejszy syn Uranosa i Gai. Ojciec bogów. Za namową matki dokonał kastracji ojca- powodując oddzielenie się Nieba od Ziemi i zdobył władzę, dzięki złotemu sierpowi otrzymanemu przez matkę. Brat i mąż Rhei. Ojciec Hery, Demeter, Hestii, Posejdona, Hadesa i Zeusa. Pokonał ojca, który nałożył na niego klątwę, że jego syn także odbierze mu władzę. Dlatego połykał swe dzieci zaraz po urodzeniu, by nie być pozbawionym władzy przez syna. Jednak ocalony przez matkę Zeus, strącił Kronosa i pozostałych jego braci- tytanów do Tartaru. W Rzymie nosił imię Saturn. Men - frygijski bóg księżyca, miał panować zarówno w świecie podziemnym jak i w niebie. Przypisywano mu wpływ na pomyślny rozwój roślin i zwierząt i zwracano się do niego używając epitetu Tyrannos, czyli "Pan". Momos - bóg potwarzy i szyderstwa. Syn Nyks. Brat Hesperyd. Morfeusz - syn Hypnosa. Bóg marzeń sennych, przedstawiany ze skrzydłami. Nereus - "Stary Człowiek Morza". Bóg morski. Najstarszy syn Gai i Pontosa. Był to łagodny i dobry starzec z długą zieloną brodą, pełną wodorostów i muszelek. Lubił spokój i ciszę morską, a w pogodne dni wychodził ze swojego podwodnego pałacu i wygrzewał się na słońcu. Jego żoną była Okeanida Doris. Miał z nią pięćdziesiąt córek- od jego imienia zwanych Nereidami. Miał zdolność widzenia przyszłości i mógł zmieniać dobrowolnie kształty. Okeanos, Oceanus - bóg wody jako żywiołu kosmicznego, uważany za źródło wszechrzeczy i praojca świata. Był tytanem, najstarszym synem Uranosa i Gai, mężem Tetys i ojcem rzek Nilu, Alfejosu, Eridanu, Strymonu, Skamandru, Acheloosu, a także Styksu i nimf morskich- Okeanid, Perseis. Okeanos jest najdłuższą rzeką świata opływającą całą planetę dokoła. W okresie późniejszym imię Okeanosa odnosiło się tylko do Oceanu Atlantyckiego. Pajeon, Podalejrios - bóg lekarzy i lekarz bogów. Syn Asklepiosa. Pan - Koźlonogi i rogaty bóg lasów, trzód i pasterzy, opiekun stad. Syn Hermesa i nimfy Ojnejs (lub Dryope, Amalteji). Według legendy był tak brzydki, że matka go porzuciła, a Hermes zabrał na Olimp, gdzie wszyscy polubili Pana. Był wynalazcą instrumentu muzycznego, który wziął swą nazwę od imienia nimfy Syrinks, która była ukochaną Pana. Miał też wiele innych miłości jak, np. Echo (miał z nią córkę Iynks), Eufeme (syn Krotos), Pitys. Przechwalał się, że spał, ze wszystkimi pijanymi menadami Dionizosa, którego był wiernym towarzyszem. Rozgniewany, krzykiem wzbudzał wśród ludzi i zwierząt lęk ("strach paniczny") i wywoływał popłoch ("panika"). W Rzymie- Faun. Obrazki: Plutos - "Dostatek". Bóg zapasów ziarna, z czasem czczono go jako boga bogactwa i pomyślności materialnej. Związany w kulcie z Demeter, nierzadko uchodził za jej syna. Przedstawiany jako małe dziecko z rogiem obfitości w dłoni lub jako ślepy starzec, który rozdzielał swoje dobra. Pontos, Pontus - "Morze". Jedno z najstarszych bóstw morskich. Wyskoczył z bogini Gai- Ziemi i odbył z nią stosunek miłosny. Brat Uranosa. Ojciec Nereusza, Forkysa, Kleto, Taumasa i Eurybii. Posejdon - bóg morza. Opiekun żeglarzy i rybaków, wysp, półwyspów, archipelagów, trzęsień ziemi. Władca oceanów, jezior, portów i mórz. Syn Kronosa i Rei, brat Zeusa, Hadesa, Demeter, Hestii i Hery. Z Zeusem i Hadesem dzielił władzę nad światem. Na początku zalecał się do Tetydy, ale w końcu został mężem nimfy Amfitryty (ich dzieci to Trytony, Rode i Bentesikyme), ale miał romanse z Demeter, Scyllą i Meduzą. Ojciec licznego i potomstwa: Polifema i Skirona, Anteusza, Miniasza, Buzyrysa. Z innych związków był ojcem: Agenora i Belosa (z Libią), Despojny i Ariona (z Demeter), Pegaza (z Meduzą), Peliasa i Neleusa (z Tyro), Oriona (z Euriale), Eumolposa (z Chione), Charybdy (z Gają). Przedstawiany zwykle jako potężny starzec, przypominający Zeusa, z mokrymi włosami oraz trójzębem w ręku którym wzburzał i uciszał wody, kruszył skały, na rydwanie, zaprzężonym w dwunożne konie morskie, unoszącym się na falach, w otoczeniu wielu bóstw morskich. Atrybutem jego władzy był trójząb. Poświęcono mu białego konia, delfina, gałązki sosny. W spisku przeciw Zeusowi Posejdon, za karę musiał przybrać ludzką ostać i udać się na ziemię, by pomóc w budowaniu Troi. Podwodny pałac Posejdona znajdował się w pobliżu Ajgaj na Eubei. W mitologii rzymskiej- Neptun. Obrazki: Priap, Priapus - bóg ogrodów, sadów i winnic, a także potencji seksualnej (tylko u mężczyzn) oraz uosabiające płodność natury i urodzaju. Syn Afrodyty i Dionizosa ( Pana, Hermesa, Zeusa). Był postacią komiczną i obsceniczną. Bóstwo falliczne, które zazwyczaj przedstawiano jako dorosłego, przystojnego, dobrze zbudowanego mężczyznę z członkiem w stanie erekcji. Priap symbolizował męski element płodności. Obrazki: Proteus - "Pierwszy Człowiek". Bóstwo morskie. Syn Okeanosa i Tetydy. Przedstawiany jako wieszczy starzec, który potrafi zmieniać postać. Był pasterzem i doglądał fok Posejdona. Był czarownikiem znającym przeszłość i przyszłość. Jeśli chciało się otrzymać przepowiednie trzeba było pokonać go w walce. Tanatos - czarnoskrzydły bóg, który był uosobieniem śmierci. Syn Nocy i Ereba. Brat bliźniak Hypnosa. Najbardziej znany mit z jego udziałem to mit o Syzyfie. Syzyf miał zostać doprowadzony do Tartaru, jednak, dzięki podstępowi powrócił na ziemię pod opieką Tanatosa, ale udało mu się związać boga śmierci Tanatosa. Jednak dowiedziawszy się o wszystkim Hermes uwolnił więźnia. W czasie jego niewoli ludzie niesamowicie się rozmnożyli, gdyż nie miał ich kto zabierać do Hadesu. W sztuce Tanatos przedstawiany był w postaci uskrzydlonego młodzieńca ze zgaszoną pochodnią w ręce. Tartar - syn Gai i Ajthera, ojciec gigantów, Tyfona i Echidny. Pierwotne bóstwo uosabiające najciemniejsze regiony krainy podziemia. Według Hezjoda Tartar, Gaja, Eros, Ereb i Nyks byli pierwotnymi bóstwami, które wyłoniły się z Chaosu. Uranos - był uosobieniem Nieba. Syn i mąż Gai, za jej sprawą ojciec dziewiętnaściorga dzieci: trzech hekatonchejrów, trzech cyklopów, dwanaściorga tytanów i jednego z wiatrów- Eurosa, których więził w łonie Gai. Został okaleczony i pozbawiony władzy przez swojego najmłodszego syna Kronosa. Z krwi Uranosa spadłej na Gaję- Matkę Ziemię powstali Giganci i według niektórych źródeł Erynie i Meliady, z tej, która spadła na powierzchnię morza została zrodzona Afrodyta, zwana stąd Uranią. Zagreus - bóstwo zwane Dionizosem- Zagreusem. Syn Zeusa i Persefony spłodzony w tajemnicy przed wszystkimi. Zeus rozkazał pilnować kołyski Zagreusa korybantom lub kuretom w pieczarze na Idzie. Tytani ubielili się gipsem, by nie można ich było rozpoznać i poczekali aż kureci zasną. O północy zwabili Zagreusa ofiarując mu zabawki, złote jabłka, lustro, kości do gry i pęczek wełny. Kiedy tytani się na niego rzucili, chcąc go zamordować, Zagreus nie stchórzył, lecz kilka razy zmieniał postać próbując się im wymknąć. Wcielał się po kolei w: Zeusa, Kronosa, lwa, konia, rogatego węża, tygrysa, byka. W ostatnim wcieleniu schwytali go tytani rozszarpali i pożarli. Atena rozgromiła tytanów, ocaliła serce Zagreusa, włożyła w figurę gipsową i tchnęła w nią życie, czyniąc w ten sposób Zagreusa nieśmiertelnym. Zeus, Dzeus - naczelne bóstwo panteonu greckiego. Bóg wszelkich zjawisk atmosferycznych, opiekun rodziny, królów a także państwa, gwarantujący wolność polityczną i sprawiedliwość społeczną. Ojciec bogów i ludzi, pan nieba, światła i piorunów. Poręczyciel przysiąg i układów. Najmłodszy syn Kronosa (stąd zwany Kronidą) i Rhei. Zabił ojca i uwolnił połknięte przez niego rodzeństwo: Posejdona, Hadesa, Hestię, Demeter i Herę (także żona). Ocalony przez matkę, pokonał (przy pomocy rodzeństwa) ojca, tytanów i gigantów. Podzielił się z braćmi władzą nad światem, zatrzymując dla siebie władzę zwierzchnią. Na siedzibę wybrał sobie górę Olimp. Głównymi miejscami kultu Zeusa były: Olimpia i Dodona. Z drzew poświęcono mu dąb, ze zwierząt - orła. Głównym atrybutem Zeusa był piorun. Zeusa przedstawiano jako dostojnego starca, dzierżącego w ręku berło z orłem i piorunem. Niekiedy z boginią zwycięstwa Nike. Zeus miał wielkie potomstwo z dużej ilości związków: Zeus + Eris - Ate Zeus + Metis (I żona) -Atena Zeus + Temida (II żona) - Godziny, Hory- Dike, Eunomia, Eirene i Mojry- Kloto, Lachezis i Atropos Zeus + Eurynome (III żona) - Trzy córki Charyty- Eufrozyne, Aglaja i Talia Zeus + Leto (Latona) - Apollon i Artemida Zeus + Hera (IV żona) - Ejlejtyja, Ares, Hefajstos, Hebe Zeus + Demeter - Kora Zeus + Mnemosyne - Muzy Zeus + Dione - Afrodyta Zeus + Maja - Hermes Zeus + Semele - Dionizos Zeus + nimfa Kalike - Endymion Zeus + Ajgina - Ajakos Zeus + Kallisto - Arkas Zeus + Elektra - Dardanos Zeus + Io - Epafos Zeus + Danae - Perseusz Zeus + Leda - Kastor, Polluks, Helena Zeus + Europa - Minos, Radamantys, Sarpedon Zeus + Antiopa - Amfion, Zetos Zeus + Taleja - Palikowie Zeus + Alkmena - Herakles Zeus + Pluto - Tantal Obrazki: Bogowie starożytni Kronos *** w mitologii greckiej, władca świata, jeden z tytanów, syn Uranosa i Gai; z namowy matki wykastrował ojca i objął władzę nad światem; ojciec Hestii, Demeter, Hery, Hadesa, Posejdona i Zeusa, który odebrał mu rządy; zabity przez własnego syna. Zeus *** (w mitologii rzymskiej - Jupiter) w mitologii greckiej, naczelne bóstwo panteonu, syn Kronosa, którego zwyciężył i odebrał władzę; rodzeństwem Zeusa byli Hades, Posejdon, Demeter i Hera; jako najwyższy z bogów rozdzielał dobro i zło, był ojcem i władcą całego rodzaju ludzkiego; jego atrybutami są piorun i egida (tarcza), symbolizujące chmurę burzową. Hera *** w mitologii greckiej, bogini, siostra i żona Zeusa, matka Hefajstosa, Hebe i Aresa; opiekunka kobiet i małżeństwa; jej rzymskim odpowiednikiem jest Junona. Demeter *** w mitologii greckiej, bogini zasiewów, ziarna i ziemi uprawnej (identyfikowana z rzymskim Ceres), córka Kronosa i Rei, za sprawą Zeusa matka Persefony; identyfikowana również z egipską boginią Izis; ośrodek kultu w Eleusis, gdzie odprawiano ku jej czci misteria religijne; wyobrażano Demetera z pochodnią, kłosami lub makami w ręku. Persefona *** (Kora) w mitologii greckiej, bogini gecka, córka Zeusa i Demeter; uprowadzona przez Hadesa do podziemnego świata zmarłych; później Hades pozwalał jej spędzać 6 miesięcy w roku na ziemi u boku matki; mit o Persefonie symbolizuje zmienność pór roku, budzenie się i zasypianie przyrody; w mitologii rzymskiej odpowiednikiem jest Prozerpina. Hades *** w mitologii greckiej, świat podziemny, do którego wędrowały dusze po śmierci, zwykle przedstawiany jako grota lub jama pod powierzchnią Ziemi; wejścia do niego strzegł trzygłowy pies Cerber; władcą Hadesu był bóg Hades (rzymski Pluton), brat Zeusa, małżonek Persefony, córki Demeter i Zeusa. Hestia *** w mitologii greckiej, bogini ogniska domowego (rzymska Westa), córka Kronosa i Rei. Posejdon *** w mitologii greckiej, bóg morza, czczony również jako bóg trzęsienia ziemi; brat Zeusa i Hadesa; w trzech zdetronizowali ojca - Kronosa, i podzielili świat między siebie; syn Posejdona, Tryton, pół człowiek, pół ryba, również był czczony jako bóg mórz. Apollo *** w mitologii greckiej i rzymskiej, bóg Słońca, muzyki, proroctw, rolnictwa i sielankowego życia; przewodnik muz; bliźniaczy brat Artemisa, syn Zeusa i Latony; w rzeźbie starożytnej przedstawiany jako grecki ideał męskiego piękna. Artemida *** (rzymska Diana), w mitologii greckiej, bogini czystości, niewinności, księżyca i polowań; bliźniacza siostra Apollina; czczona w Efezie. Hermes *** w mitologii greckiej, boski syn Zeusa i Mai; posłaniec bogów; nosił sandały ze skrzydełkami, kapelusz z szerokim rondem oraz laskę, którą oplatały węże; utożsamiany z rzymskim Merkurym i egiskim. Thotem; opiekował się podróżnymi, kupcami i złodziejami. Atena *** (rzymska Minerwa), grecka bogini wojny, mądrości, sztuki i rzemiosła; narodziła się z głowy Zeusa; ośrodek kultu Partenon w Atenach. Afrodyta *** w mitologii greckiej bogini miłości (rzymska Wenus, fenicka Astarte, babilońska Isztar); według różnych wersji była jedną z córek Zeusa (Homer) lub wyłoniła się z morskiej piany (Hezjod); niewierna żona Hefajstosa, boga ognia, matka Erosa. Hefajstos *** w mitologii greckiej, kulawy bóg ognia i opiekun kowali; syn Zeusa i Hery, mąż Afrodyty; rzymski Wulkan. Dedal *** w mitologii greckiej, budowniczy ateński, rzeźbiarz i mechanik; miał zbudować królowi Krety, Minosowi, słynny Labirynt, w którym więziono później Minotaura; popadłszy w niełaskę, umknął przed zemstą Minosa wraz z synem Ikarem na Sycylię na skrzydłach zbudowanych z piór sklejonych woskiem. Ikar *** w mitologii greckiej, syn Dedala; razem z ojcem uciekł z Labiryntu na Krecie na skrzydłach z piór sklejonych woskiem; zginął, gdyż leciał za blisko słońca, którego promienie roztopiły wosk. Syzyf *** w mitologii greckiej, król Koryntu, za niegodziwe życie skazany w świecie podziemnym na wtaczanie pod górę wielkiego kamienia, który zawsze spadał, zanim osiągnął szczyt. Orfeusz *** mitologiczny poeta, śpiewak i muzyk tracki; uważany przez Greków za najsłynniejszego z poetów żyjących przed Homerem; syn Apollina i muzy Kaliope; poślubił Eurydykę, która zmarła od ukąszenia żmii; Orfeusz zszedł do Hadesu i uzyskał zgodę władcy Hadesu na wyprowadzenie Eurydyki pod warunkiem, że nie obejrzy się na nią aż do czasu wyjścia na ziemię; Orfeusz uległ jednak pokusie i na zawsze utracił Eurydykę; w swej rozpaczy obraził trackie menady i został przez nie rozszarpany. Eurydyka *** w mitologii greckiej, żona Orfeusza; była nimfą; zmarła od ukąszenia węża; Orfeusz usiłował (bez powodzenia) sprowadzić ją z powrotem na ziemię z królestwa śmierci. Parys *** w mitologii greckiej, książę trojański, który uwiódł Helenę, żonę króla Sparty, Menelaosa, doprowadzając do wybuchu wojny trojańskiej. Odyseusz *** główny bohater Odysei Homera, wymieniany również w Iliadzie jako jeden z przywódców sił greckich podczas oblężenia Troi; odważny, wspaniałomyślny, uważany za władcę Itaki. Tantal*** władca Lidii, syn Zeusa, ojciec Pelopsa i Niobe; współbiesiadnik bogów, zdradzał ludziom ich sekrety; obrażeni bogowie skazali go na męki w Tartarze. Niobe*** córka Tantala, małżonka Amfitriona; chełpiąc się swym licznym potomstwem, obraziła Leto, matkę Apollina i Artemidy; od ich strzał utraciła wszystkie dzieci; rozpaczającą Niobe Zeus zamienił w skałę. Rea*** tytanida, córka Uranosa i Gai, siostra i małżonka Kronosa; matka bogów olimpijskich, utożsamiana z Kybele. Nadal nie mamy odpowiedzi na hymn ku czci apollina. Krzyżówka. Nadal pracujemy nad znalezieniem właściwej odpowiedzi. Spróbuj wrócić później lub poszukaj innego. Wyszukaj krzyżówkę znasz odpowiedź? inne krzyżówka Atrybut apollina Matka apollina Przydomek apollina Przewodnik muz, przydomek apollina Atrybut apollina, W mitologii greckiej matka apollina i artemidy Mit. gr. przydomek apollina, Siostra apollina Instrument apollina Matka apollina i artemidy Mit gr przydomek apollina, Atrybut apollina, Córka wieszczka tejrezjasza, prorokini apollina ismeńskiego w tebach Jedna z bogiń sztuk i nauk, towarzyszek apollina Podopieczna apollina Podopieczna apollina, np erao, klio Towarzyszka apollina Mit gr przydomek apollina, Mityczna siedziba muz i apollina Mityczna siedziba apollina i muz trendująca krzyżówki Libańska metropolia N20 zelektryzowana cząstka Podpora fasoli To, co planujemy zrobić w przyszłości 18a postawa z nogą w przodzie Pozostawanie bez zmian w pewnej sytuacji Pomieszczenie z wanną lub kabiną prysznicową Elektrycznie obojętny składnik jądra atomowego Puszysta nić do wyrobu dzianin 22d ogół rówieśników 5k zupa w proszku K17 tłumik lampy 14m łaski, rozpaczy i nadania 17f tam coś się święci 12a samiczka jamniczka